STEFAN ZWEİG korku
KORKU STEFAN ZWEİG

‘Korku, cezadan çok daha beterdir çünkü ceza bellidir; ağır veya hafif. Bilinmeyene, sınırlandırılmışa kıyasla ceza, daha az ürkütür.’

‘İçte tutulan gözyaşları, akıtılanlardan daha acıdır.’

‘Belki de utançların en büyüğü insanın kendisine en yakın bildiği kimselere karşı duyduğu utançtır.’

‘İnsanın vedalaşmak için ne kadar az zamana ihtiyaç olduğunu ve yanında götüremeyeceğini bilince ne kadar değersiz göründüğünü fark edip korktu Irene.’

‘Zamanın çoktan sildiği bir hata için cezalandırılabilir miydi insan?’

‘Bir sözcük, çarpan kalbinde bütün dünyanın alevlendiği o sonsuz ateşi söndürebilir mi?’

‘Hiçbir şey düşünmemek, sadece ruhta karanlık bir bitiş duygusu, yavaştan çöküp her şeyi kaplayan bir sis hissetmek ne iyiydi.’

‘Bir uçurumdan aşağı bakar gibi geçmişine bakıyordu.’

‘Bir anda yaşamının tüm zenginliğini hissetmeye başlamıştı ve artık yaşamında tek bir saati bile anlamsız geçiremeyeceğini..’

‘Halbuki insanlar arasında yalnız kalmaktan daha korkunç bir şey olamaz.’

‘İnsanın ağrısı, sancısı olduğunda hiç olmazsa bağırabilirdi ama o sürekli olarak trajik bir biçimde komedi oynamak zorundaydı.’

‘Tamamen yok olmak için etrafını saran, dehşetin görünmez demir parmaklıklarını arada bir aşmak zorundaydı.’

‘İtiraf etmemek, itiraf edip de ceza almaktan daha büyük bir azap…’

”Bana ne mi yaptınız?’ alaylı alaylı güldü. ‘Hiç! Hiçbir şey! Yalnız iyilik, yalnız güzellik!”

‘Uzun zamandan beri ilk defa gerçek bir duyguyu o denli güçlü ve sarsıcı biçimde hissetmişti.’

‘Yalnızlık, kısa sürede kendi kendine düşmanlığı getiriyordu.’

‘…Artık hiçbir şey düşünmemek, sadece yaşamak, kendini uyuşturmak, kalbini boş ve saçma meşgalelerle doldurmak istiyordu.’

‘Yarın ne kadar yakın ve ne kadar sonsuzca uzaktı.’

‘Çocukluğumdan uyandım uyanalı benim bütün hayatım, bir bekleyişten başka bir şey olmamıştı..’

‘Sadece bir yaz daha yaşamak istiyordu ama öylesine dolu dolu ki, bütün bir yaşamın yerini tutacak kadar.’

‘İnsan yüzü görmek, birkaç saat kendinden kurtulmak, korkunun bu katil yalnızlığından sıyrılmak istiyordu.’

‘Mademki artık kaçmak imkansızdı, öyleyse savaşmaktan başka çare yoktu.’


0 yorum

Bir cevap yazın

Avatar placeholder

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Aldanacaksan sevgilerinde, sâf sevgilerinde
İnsanların yalancı gurularına..
Kalacaksan parlak sözlerin etkisinde,
Kelimelerinle onlara kapılacaksan,
Yaşama!

Oyun yapıp oynarlar seni
Geceleri aralarında.
Şarkı yapıp söylerler dostlarına,
Roman gibi okurlar boş zamanlarında.
Masal yapıp anlatırlar çocuklarına.

Aldanacaksan gecelerinde, kara gecelerinde
Aydınlık dünyaların şen insanlarına.
Yanılıp içini açacaksan,
Derdini gizlemeden durmayacaksan,
Yaşama!

Saklarlar dinlediklerini
En zayıf zamanında vurular seni.
Uyduramazsan fikirlerine
Başıboş hareketlerini
Defe koyup çalarlar seni.

Kategoriler: