Benim de ağlamak istediğim zamanlar olmadı mı hiç Parya?

Hiç mi özlemedim sanıyorsun?

Her özlediğimde yaralarımı ısırdım, kanadım, içime aktım.

Gel Parya’m gel oradan yazma ne olursun çık gel.

Çürümüşlüğümü ve mahvolduğumu gör

Gel ki ölüm tanımlansın

Gel ki neşter, göğün yüzünden ayet gibi vurulsun bileklerime.