anneme
çiçeğinim, küçücüğün, kınalı
saçlarımda uzar mı aşkın tel tel
göz kırpmamaca oynuyorum güneşle
arasındayım sıcak buğulu bacaklarının
çok değiştim kirli sarıyom
yazmaca yanmaca oynuyor büyüyorum
yolu kesilen karınca telaşımdan tanırsın beni
saçlarımı sandığında uyuttuğun gün
enseme düşen gözyaşından
kürek kemiğimden kalçama doğru
ayakizlerimizi kapatmaca oynuyor kar
sivri dişli bir kara tarakla
savruluyor sessizliğim
portakal kabukları yapıştırayım alnına
ağrın diner belki uyursun
gittiğin gün
yeşil, kakmasız bir sandıkta
korkuyla uyanacak çocukluğum